Jindabyne - Dalgety

Hallo lieve lezers 29-12-14

En, heeft iedereen de kerstdagen goed doorstaan?
Wij hier in ieder geval wel. 1ste kerstdag ‘s morgens begonnen met een heerlijk kerstontbijt buiten
In de zon .Ik schrijf dit niet om jullie jaloers te maken , maar de waarheid moet worden verteld.
Omdat het kerstmis was konden we niet naar de hoogste berg van Australië gaan want de skiliften waren vandaag gesloten . Wel een mooie wandeling naar het dorp gemaakt, waar ook niets open was dus zonder koffie terug naar de camping voor ons kerst diner.
Heerlijk buiten. Er was maar een verschil met de Australiërs wij hadden geen bbq. Ik denk dat het voor de Australische man erger is wanneer je de bbq en de visspullen af pakt , dan dat je hun vrouw afpakt . Echt overal op de camping zag je de mannen bbqen. En niet alleen met kerst ook alle andere dagen.

Vrijdag
Steenkoud toen we wakker werden niet te geloven het verschil met gisteren, ja de lucht was blauw
Maar er stond een verschrikkelijke koude wind ,volgens de weersdeskundige op de camping (dit waren er minstens tien) was dit wind van Antartica .Dus iedereen liep met lange broek en dik vest of jas . Echt geen weer om naar de top te gaan, want daar is het nog veel kouder ,volgens de deskundige daarom hun raad maar opgevolgd en alleen naar buiten wanneer het nodig was.

Zaterdag
Gelukkig minder wind maar nog wel erg fris ,dus dan maar met de auto er op uit en in het dorp even wat boodschappen doen. En dan krijg je een toevallige ontmoeting .Wij willen van de parking weg rijden staat er een man met twee kinderen naar ons te zwaaien en gebaard of we willen stoppen .
Je denkt dan meteen wat is er aan de hand ,(jullie ook, dat ,dacht ik wel).Dus raampje open en de man begin direct tegen ons te spreken maar zo snel dat wij het niet konden volgen wij zagen wel het geld dat hij in zijn hand hield maar begrepen niet wat hij daar mee wilden. HIJ begreep dat het iets langzamer beter was, hij vertelden ons dat hij naar het vliegveld in de buurt wilden maar er ging geen bus en een taxi was ook al niet te krijgen en hij had gezien dat wij in een auto zaten met twee waar er vijf in konden .Dus daarom vroeg hij ons ,de kinderen waren moe en het was inmiddels te warm voor hun om 3 km terug te lopen naar het vliegveld. Dus ok stap maar in ,hij wilden er ons best wel voor betalen .
Maar met kerst net achter de rug en de gedachten dat je iedere dag moet proberen iets goeds te doen voor andere mensen gingen wij naar het vliegveld zij wisten de weg wij niet . Want waarom zouden wij, wij hebben een auto. Hier is het al, hoorden wij plotseling van de achterbank ,hier ??, vroegen wij ,want wij zagen alleen maar een lange zand strook en een klein vliegtuigje . Ja dit was zijn vliegtuigje o een eigen vliegtuig (hadden we dat geld toch maar aangenomen) .Hij Had het gehuurd om even met de kinderen te gaan vliegen , deden ze wel vaker ,vonden de kids wel leuk vertelde hij .
Jammer dat wij ons fototoestel niet hadden meegenomen , hij bedankte ons hartelijk en de kids ook .
Toen ze over de zand startbaan voorbij kwamen zwaaide ze alle drie nog een keer naar ons . En wij keken elkaar aan en zij tegen elkaar wat een leuke onverwachte ontmoeting .
Maar nu we hier toch zijn wil ik wel even naar de andere kant van deze heuvel wat daar is .Dus zo gezegd zo gedaan . Kwamen we op een soort camping uit voor scholen en groepen dan maar weer omdraaien . Begint er weer iemand naar ons te zwaaien wat nu weer ,moet die misschien ook naar het vliegveldje, toch maar even stoppen we zijn uit eindelijk wel op zijn grond gebied zagen we toen. Raampje naar beneden ,en gelijk stelde hij zich voor aan ons en wilden weten waar wij vandaan kwamen en of we hulp nodig hadden. Nee we kwamen hier toevallig uit. Hij begon tegen ons te vertellen dat hij toen hij jong was met veel Nederlandse kinderen op school had gezeten en gespeeld daarom kon hij horen dat wij uit Nederland kwamen , maar we mochten gerust even rond rijden over de camping voor wanneer het nodig zou zijn.
Hadden we dit maar een uur eerder geweten ,want wij willen hier en paar dagen langer blijven omdat we naar die top willen , en we kunnen niet langer op deze camping blijven als zondag .
Maar we hadden met van te voren een camping 30 km verderop geboekt ,jammer want het zag er allemaal heel goed uit.


Zondag
Alles weer inpakken en vast zetten en dan van de camping af zien te komen zonder kinderen te over rijden want daar liepen er inmiddels er veel van . Maar het ging goed . En op weg naar onze volgende bestemming .Maar zo als ze zeggen, een kort liedje is snel gezongen waren wij ook heel snel op onze bestemming . Leuke begroeting en hulp bij het naar onze plaats rijden ,wat een vriendelijkheid hebben die Australiërs toch . Maar het opbouwen ging vandaag wel iets langer duren dan normaal ,
Deze camping kunnen ze beter naam hult en bult geven ,want er is namelijk nog niet een vlak stukje .
Dit betekend dat je op allerlei manieren moet proberen om de caravan een klein beetje waterpas te krijgen ,het is namelijk zo vervelend wanneer je een mok koffie half vol doet en het loopt er nog aan
een kant uit omdat het zo schuin staat. Kan je je voorstellen wat er ’s nachts gebeurd.
Maar uiteindelijk staat hij nu zo recht dat we wel aan een kant automatisch sluitende kastjes en laatjes hebben maar ok hier is mee te leven. Wij waren vroeg dus er waren nog niet veel mensen die ons bezig hadden gezien, maar wij konden wel naar andere mensen kijken die aankwamen ,prachtig om te zien hoeveel verschillende mensen er zijn en hoe kleurrijk .Ik zit dus rustig onder onze luifel te kijken en begin in mijn ogen te wrijven ik denk dit kan toch niet ik dacht namelijk Jomanda te zien .
Een vrouw in een lange blauwe jurk en heel veel rood blond haar . Een ander koppel begon na de caravan te hebben aangesloten zoveel naar binnen te dragen dat wij dachten dat het voor en weeshuis was .En zo kun je echt genieten van alleen maar kijken naar andere mensen.
Een man had alles aan gesloten rond om zijn caravan een wilde de auto weg zetten komt zijn vrouw zo ongeveer de caravan uit gedoken stop stop de kettingen zaten nog vast aan de auto dit had hij even gemist . Wel had hij heel de buiten kant van de caravan afgepoetst met een handvegertje.

Maandag
Helaas weer buien voorspeld en heel veel wind geen weer om naar de top te gaan . Dan maar met de auto de omgeving in . Dit was geen straf ,we genoten met volle teugen van de vergezichten .Maar de lucht werd steeds donkerder en donkerder dus het leek ons toch maar verstandiger om terug te gaan naar de camping want onze luifel was nog uit en met zo veel regen en wind is dat niet zo”n goed idee. En onderweg terug begon het inderdaad heel hard te regenen. Maar toen wij terug kwamen bleek het hier niet zoveel te hebben geregend en onze luifel was opgerold en de stoelen en de tafel lag netjes onder de caravan. Wie zou dit hebben gedaan was onze vraag ,we hoefde niet lang op antwoord te wachten .Er kwamen twee dames aangelopen die ons vertelden dat hun mannen dit hadden gedaan ,omdat de eigenaar van de camping de nood bel had geluid en was het gewoonten om elkaar te helpen met opruimen of wat nodig is . Dus wij konden hen alleen maar bedanken nou dit was niet nodig vonden zij en ze nodigde ons uit om naar het happy hour te komen bij de bbq . Want nu ze wisten dat wij uit Nederland kwamen vonden ze dit wel leuk voor mensen in hun groep die ook uit Nederland kwamen .Maar dan al wel in 1958 . Harry, zo heten de man vroeg ons hoe wij zo in Australië verzeild waren geraakt . Of wij misschien net zoals hij met zijn vrouw toevallig ook de verkeerde afslag hadden genomen en zo uiteindelijk in Australië uit waren gekomen .
Tijdens de borrel (we zaten met 12personen ) zoveel informatie dat ons hoofd ervan ging duizelen .Na de nodige drankjes en bbq worsten terug naar ons stulpje ,het was weer een hele leuke dag geweest met weer onverwachte ontmoetingen.

Dinsdag
Onze laatste dag in de buurt van de top van Australië.
Dus de laatste kans om er te komen, het weer is goed ,strak blauwe lucht .
We hebben lange broek ,trui en jas mee want volgens de geleerde van gisteren tijdens het happy hour is het wel eens erg koud daar boven. Via een mooie route met een rustig tempo er naartoe .
Maar hoe hoger we kwamen hoe meer wind er was .Af en toe voelde je het aan de auto trekken .
Het was een bijzonder mooie omgeving met veel groen en vele kleuren bloemen , maar toen ik wilden uitstappen om een foto te maken schrok ik hoe koud het was . Dan maar eerst lange broek en vest aan doen. Aan gekomen op de top waaide het zo hard dat je bijna niet kon lopen ,of ademen.
Jas aan en dapper zijn ,dachten wij ,maar we werden gewaarschuwd dat heel het gevaarlijk was om gaan te wandelen .Dan alleen maar een paar foto’s maken en weer weg wezen . Tijdens de terug weg vonden we wel een mooie plaats om te wandelen , blijkbaar hadden meer mensen deze plek gevonden want het was er erg druk ,. De wandeling liep naast een riviertje en was makkelijk te lopen .Tijdens de weg terug naar de camping nog wat foto’s gemaakt van kei veel keien in de wei.
We zijn op de top geweest en het was die paar extra dagen hier in de omgeving waard.
Morgen gaan we 200km naar het noord westen aan de andere kant van de Snowy mountains .
Ik ben heel benieuwd wat ons daar weer te wachten staat. Wij wensen iedereen een hele fijne jaarwisseling toe en een heel gelukkig en bovenal een heel gezond 2015

Groetjes van de twee zigeuners in Australië