Adelaide-Ceduna
Door: Hanneke Thijssen
Blijf op de hoogte en volg Hanneke & Ton
16 April 2015 | Australië, Ceduna
Hallo allemaal
Woensdag 15 April
Eindelijk weer een bericht vanuit Australië.
Woensdag 8 april zijn wij terug gevlogen naar onze caravan in Ceduna , en dit was een emotioneel weerzien ,echt waar . Wat was dit een goed gevoel .Het leek of Black Beauty met de lampen knipperde en de trekhaak zwaaide naar ons . De uroloog gaf toestemming om terug te vliegen en dan nog een dag of tien rust te nemen voor we weer gaan rijden ,en dit doen we dus ook . En terug zijn waar we waren gestopt was voor ons op dit moment voldoende . De camping waar we stonden was niet de meest gezellige camping maar de andere camping in het stadje had pas zaterdag een plek voor ons ,oke geen probleem dan tot zaterdag . Dus op zaterdag morgen naar de andere camping die midden in het centrum ligt en aan zee ,prachtig uitzicht. Wanneer we parkeren blijkt de grond een beetje ongelijk ,geen probleem de buurman komt gelijk met een schop en graaft aan een kant wat weg en de caravan staat waterpas ,op gelost . Maar de eerste vraag die we krijgen is waar onze tinky is ,onze wat?????? Jullie tinky ,stom verbaast kijken wij de man aan en vertellen dat wij van over seas zijn , oo, dan legt hij ons uit wat een tinky is . Dit is een klein zinken badkuipje waar ze mee gaan vissen en iedereen hier op de camping heeft zo’n ding behalve wij . Komen jullie dan niet om te vissen???? Iedereen hier op de camping gaat vissen zowel de mannen als de vrouwen en de meesten zijn hier dan ook langere tijd . Iedereen kent elkaar , dus om er tussen te komen moeten we wel wat doen . Onze Nederlandse vlag wordt opgehangen door Ton en dit doet wonderen, we zitten aan de koffie en er stopt een auto bij ons ,raampje open en de man zegt in onvervalst Nederlands goedemiddag en rijdt weer verder . Wij kijken elkaar aan ,wie is dit . Aan een kant van ons horen we een man zeggen potverdomme ,klinkt ook erg Nederlands. Blijken er Nederlandse emigranten op de camping te staan die natuurlijk direct de vlag herkende . En zo legt onze vlag contact . Blijken het ook nog Brabanders te zijn ,uit Nuenen plat Brabants spreekt de man nog ,terwijl hij al in 1952 hier is komen wonen hij was toen 16 jaar . De man vindt het heerlijk om me ons te praten ,hij verteld dat zijn ouders met 11 kinderen hier naar toe zijn gegaan en hun naam is Vermeren , dan begint hij hartelijk te lachen en zegt dat ze hun naam waar hebben gemaakt want bij de laatste reunie waren ze met meer dan 200 personen . Happy hour loopt weer uit maar het is gezellig en dat is wat telt.
Op dinsdag avond is er een bbq die verzorgt wordt door vrijwilligers van het ziekenhuis en de opbrengst is dus voor het ziekenhuis . Hier doen we dus aan mee en het lijkt of de hele camping daar aan mee doet het is super gezellig ,iedereen brengt zijn eigen bord en bestek mee en zijn eigen drank .Er zijn drumsticks ,hamburgers en worsten en dit alles wordt door de vrijwilligers gebakken en verzorgt ,er is ook nog voor iedereen een nagerecht . De dames die dit alles doen hebben ook nog van alles gebakken en dit wordt met opbod verkocht er wordt een heel spektakel omheen gebouwd en de een jut de ander op om meer te bieden het is ten slotte voor een goed doel een cake voor 17 dollar een pakje koekjes voor 8 dollar . Het is een super gezellige avond en Ton en ik kunnen de dag daarna de buren uit nodigen voor koffie met cake . Het is hier goed toeven en wij eten iedere dag verse vis ,want de een na de ander brengt ons vis en dat is zeker geen straf om te eten .
In onze gesprekken met de mensen hier leren we steeds meer van Australië kennen ,zo vertellen ze ons dat de mensen die de ambulance rijden allemaal vrijwilligers zijn . In de steden krijgen ze betaald maar op het platte land niet .Alle brandweer mensen buiten de stad zijn allemaal vrijwilligers ,raar dat ze in de stad betaald krijgen maar daar buiten niet . Daar is dit natuurlijk geen full time baan ,maar de uren die ze hier in stoppen is allemaal liefde voor de gemeenschap en soms met risico voor eigen leven .Petje af en diep respect voor deze mensen . Een land als dit zou verloren zijn zonder deze mensen .
Wij hopen zaterdag hier weer te vertrekken ,verder naar het westen ,dit is 4 weken na dat we hier aan kwamen . Dit is beslist geen verloren tijd want we hebben nu ook een andere kant van dit geweldige land mee gemaakt ,we hebben in die 4 weken heel veel lieve behulpzame mensen mogen ontmoeten en dit is ook heel belangrijk .
Heel veel groeten van Hanneke en Ton
Woensdag 15 April
Eindelijk weer een bericht vanuit Australië.
Woensdag 8 april zijn wij terug gevlogen naar onze caravan in Ceduna , en dit was een emotioneel weerzien ,echt waar . Wat was dit een goed gevoel .Het leek of Black Beauty met de lampen knipperde en de trekhaak zwaaide naar ons . De uroloog gaf toestemming om terug te vliegen en dan nog een dag of tien rust te nemen voor we weer gaan rijden ,en dit doen we dus ook . En terug zijn waar we waren gestopt was voor ons op dit moment voldoende . De camping waar we stonden was niet de meest gezellige camping maar de andere camping in het stadje had pas zaterdag een plek voor ons ,oke geen probleem dan tot zaterdag . Dus op zaterdag morgen naar de andere camping die midden in het centrum ligt en aan zee ,prachtig uitzicht. Wanneer we parkeren blijkt de grond een beetje ongelijk ,geen probleem de buurman komt gelijk met een schop en graaft aan een kant wat weg en de caravan staat waterpas ,op gelost . Maar de eerste vraag die we krijgen is waar onze tinky is ,onze wat?????? Jullie tinky ,stom verbaast kijken wij de man aan en vertellen dat wij van over seas zijn , oo, dan legt hij ons uit wat een tinky is . Dit is een klein zinken badkuipje waar ze mee gaan vissen en iedereen hier op de camping heeft zo’n ding behalve wij . Komen jullie dan niet om te vissen???? Iedereen hier op de camping gaat vissen zowel de mannen als de vrouwen en de meesten zijn hier dan ook langere tijd . Iedereen kent elkaar , dus om er tussen te komen moeten we wel wat doen . Onze Nederlandse vlag wordt opgehangen door Ton en dit doet wonderen, we zitten aan de koffie en er stopt een auto bij ons ,raampje open en de man zegt in onvervalst Nederlands goedemiddag en rijdt weer verder . Wij kijken elkaar aan ,wie is dit . Aan een kant van ons horen we een man zeggen potverdomme ,klinkt ook erg Nederlands. Blijken er Nederlandse emigranten op de camping te staan die natuurlijk direct de vlag herkende . En zo legt onze vlag contact . Blijken het ook nog Brabanders te zijn ,uit Nuenen plat Brabants spreekt de man nog ,terwijl hij al in 1952 hier is komen wonen hij was toen 16 jaar . De man vindt het heerlijk om me ons te praten ,hij verteld dat zijn ouders met 11 kinderen hier naar toe zijn gegaan en hun naam is Vermeren , dan begint hij hartelijk te lachen en zegt dat ze hun naam waar hebben gemaakt want bij de laatste reunie waren ze met meer dan 200 personen . Happy hour loopt weer uit maar het is gezellig en dat is wat telt.
Op dinsdag avond is er een bbq die verzorgt wordt door vrijwilligers van het ziekenhuis en de opbrengst is dus voor het ziekenhuis . Hier doen we dus aan mee en het lijkt of de hele camping daar aan mee doet het is super gezellig ,iedereen brengt zijn eigen bord en bestek mee en zijn eigen drank .Er zijn drumsticks ,hamburgers en worsten en dit alles wordt door de vrijwilligers gebakken en verzorgt ,er is ook nog voor iedereen een nagerecht . De dames die dit alles doen hebben ook nog van alles gebakken en dit wordt met opbod verkocht er wordt een heel spektakel omheen gebouwd en de een jut de ander op om meer te bieden het is ten slotte voor een goed doel een cake voor 17 dollar een pakje koekjes voor 8 dollar . Het is een super gezellige avond en Ton en ik kunnen de dag daarna de buren uit nodigen voor koffie met cake . Het is hier goed toeven en wij eten iedere dag verse vis ,want de een na de ander brengt ons vis en dat is zeker geen straf om te eten .
In onze gesprekken met de mensen hier leren we steeds meer van Australië kennen ,zo vertellen ze ons dat de mensen die de ambulance rijden allemaal vrijwilligers zijn . In de steden krijgen ze betaald maar op het platte land niet .Alle brandweer mensen buiten de stad zijn allemaal vrijwilligers ,raar dat ze in de stad betaald krijgen maar daar buiten niet . Daar is dit natuurlijk geen full time baan ,maar de uren die ze hier in stoppen is allemaal liefde voor de gemeenschap en soms met risico voor eigen leven .Petje af en diep respect voor deze mensen . Een land als dit zou verloren zijn zonder deze mensen .
Wij hopen zaterdag hier weer te vertrekken ,verder naar het westen ,dit is 4 weken na dat we hier aan kwamen . Dit is beslist geen verloren tijd want we hebben nu ook een andere kant van dit geweldige land mee gemaakt ,we hebben in die 4 weken heel veel lieve behulpzame mensen mogen ontmoeten en dit is ook heel belangrijk .
Heel veel groeten van Hanneke en Ton
-
16 April 2015 - 09:36
Inge Cillekens:
Hallo Hanneke en Ton,
ben ik blij te lezen dat alles goed ie gekomen en heel fijn voor jullie op zo een gezellige camping te staan. Hier gaat ook alles zijn gangetje, het zwembad zijn ze weer gebruiksklaar aan het maken.Hebben een nieuw terras en een nieuwe entree. Op 24 april gaat het zwembad open en ik heb er weer zin in.Wij hebben een paar nieuwe vrijwilligers maar zoals het nu naar uitziet hebben wij nog veel open plaatsen in toko en kassa.Maar ja, wij laten het maar op ons afkomen.Voor jullie nog een fijne tijd en dat Ton snel weer helemaal hersteld.
Groetjes uit het gezellige Linne
Inge -
16 April 2015 - 19:23
Truus En Louis:
Hallo Hanneke en Ton,
Fijn om te lezen dat alles goed gaat en dat jullie binnenkort de reis kunnen voortzetten.
Dat is dubbel genieten.
Het is een gezellige boel daar op de camping en zeker geen straf om nog even bij te komen.
Als jullie terug in Linne zijn zie ik Ton al met de vishengel aan de Maas zitten.
Groetjes Truus en Louis. -
16 April 2015 - 20:29
Peter En Truus Uit Weert:
Mooi dat het weer goed gaat en het is fijn dat wij weer wat van jullie te kunnen lezen.
Geniet van de voortzetting van jullie trip. -
17 April 2015 - 12:56
Isabelle Haex:
Hallo Ton en Hanneke,
Goed om te lezen dat het weer goed gaat met Ton en dat zijn operatie ook goed gelukt is.
Fijn dat jullie nu even lekker op de camping op jullie gemak kunnen doen en dat er veel gezellige en behulpzame mensen om jullie heen zijn. Volgens mij voelen jullie je al echt thuis Down Under! :)
Heel veel plezier nog en beterschap voor Ton!
Groetjes,
Isabelle -
19 April 2015 - 09:19
Anny Cox:
Hoi Hanneke en Ton.
Geniet van al het moois wat jullie weer tegen komen,en ook van elkaar.
Anny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
