Mildura - Wangaratta

Hallo lieve lezers

Bericht uit Down under

Zaterdag
Vandaag een rustige dag na een zware dag gisteren . We hadden gelezen over een plaatsje Wentworht in de buurt van Mildura en het leek ons wel de moeite waard om er naar toe te gaan.
Eerst naar de informatie zodat we de juiste plaatsen bezoeken ,daar vertelden ze ons over de Perry sand hills , dit zijn dus zandheuvels die wij duinen zouden noemen . Maar het is een raar gezicht wanneer je hoge zand heuvels ziet liggen in de middle of now were en ook geen zee.
Maar zeer zeker wel een bezoek waard, jammer dat de batterij van het fototoestel leeg was en het te ver was om terug te lopen naar de auto om er een nieuwe in te doen hiervan hebben we dus maar een paar foto’s. Ook de oude gevangenis hebben we bezocht , een heel raar gevoeld als je daar rond loopt en bedenkt hoe het daar is geweest in die tijd . Mannen en vrouwen die daar gevangen zaten voor velen jaren en die van uit Engeland daar naartoe zijn gestuurd. Na hun vrijlating bleven zij in Australië want terug naar Engeland was ook niet mogelijk ,dus hun straf was levenslang.

Zondag
Heerlijk weer voor een lange rit door een landschap van ruige natuur wijndruiven graanvelden en kale vlakte . Een route van 100km onverharde weg , maar daar zijn we inmiddels al aan gewend.
We waren dus echt de enige op deze weg ,je komt niemand tegen en je word ook door niemand in gehaald, dat is wat je noemt rustig rijden , aan het begin van deze weg stond een bord met de mededeling alleen begaanbaar bij droog weer( hadden wij geluk ). Totdat wij bij een modderpoel kwamen ,stoppen en even overleggen , doe we links. rechts of er midden doorheen . Wat denk je dat wij kozen ?????? Juist vol gas er midden doorheen en hopen dat je niet blijft steken . Hiep hiep gelukt wel modder tot op het dak maar het is wel een heerlijk gevoel wanneer je dit doet . Dit is het Australië dat wij wilden beleven. Wanneer wij een grote poort zien, stoppen we om te kijken wat er op staat , maar er staat alleen een naam van een boerderij op . Dus weer verder .Even stoppen voor een foto ,komt er plotseling en kleine motor met een man en een hond er op naar ons toe gereden , of we hulp nodig hadden want hij had ons voor die poort zien staan . Nee hoor wij niet, hij vertelden ons dat hij daar woonden ,waar dan was onze vraag want wij hadden geen huis gezien , nou dit lag ook 4km van de weg ,zo doende .Wij wilden weten hoe ze zoveel druiven geplukt krijgen en hij vertelden ons dat ze dat ’s nachts deden machinaal en dan wel 15 ha per nacht. Toen wij daar zo stonden te praten stopte er ook nog twee auto’s twee jong gasten die ook meteen vroegen of er hulp nodig was ,Ton en ik keken elkaar aan ,zagen wij er zo verloren uit? De jongens vertelden ons dat ze daar op een boerderij werkten van 35000 ha ,ik weet niet hoe groot Limburg is maar ik weet wel dat 35000 ha heel groot is . Ze vertelden dat ze ’s nachts op jacht waren geweest en dat de auto niet meer starten toen ze naar huis wilden en toen waren ze maar gaan lopen 4,5 uur en nu waren ze die auto gaan ophalen . Maar ze hadden veel plezier ,ik weet niet op wat voor wild ze die nacht voor de loop hadden gehad . Toen wij de onverharde weg achter ons hadden kwamen we in een dorpje van 84 inwoners (volgens het informatie bord) . Maar er waren wel openbare toiletten een klein speeltuintje en een restaurantje annex postkantoor supermarkt tankstation. De weg terug ging iets sneller want dit was een prachtige weg maar ook met heel weinig verkeer . Dit was voor ons weer zo’n dag met een gouden randje , Door dat we weer zulke mooie mensen hadden ontmoet.

Maandag
Red Cliff ,een dorp met veel geschiedenis en een hele grote tractor.
Dit grote monster kreeg de naam Big Lizzie het is echt heel groot ,en werd gebruikt om de grond te ontginnen in de jaren na de eerste wereld oorlog, wat hebben hier veel mensen verschrikkelijk hard gewerkt . Al dat land waar nu fruit, druivenstokken, graanvelden en huizen staan is woeste grond geweest .Dit alles heeft heel veel bloed zweet en tranen gekost . Het dorp dankt zijn naam aan de hoge rode kliffen langs de rivier . Na nog een mooie rit door het wjingebied terug naar de camping .
De was nog doe ,en morgen terug naar Swan Hill ,Want we hebben een bericht ontvangen dat de nieuwe onderdelen voor onze oven er zijn .

Dinsdag
Na het ontbijt op weg naar Swan Hill een rit van 250km ,dit is iets verder dan de heen weg maar dit is omdat we niet de zelfde weg terug willen rijden . Onder weg zien we dat ze een graan trein aan het vullen zijn en dit moet even nader worden bekeken . Wanneer we op de camping aankomen beginnen ze gelijk aan de oven te werken en gaan wij boodschappen doen. Na het eten een camping zoeken voor morgen . Dan gaan we naar Bendigo een oude goud en zilver mijnstad.

Woensdag
Voor dat we weg rijden eerst de tom tom instellen op Bendigo niet te geloven maar truus zeg als we de weg op rijden, 174km de zelfde weg volgen , dus cruise control aan en rollen met de kar. Nog twee keer rechts af en we zijn op de camping ,aan sluiten ,lunchen en dan naar Bendigo. We weten dat daar mijnen zijn die je kunt bezoeken en waar je dus ook echt ondergronds gaat, dit willen we meemaken .Het is snel gevonden en met de volgende rondleiding kunnen we mee . Wanneer we naar beneden gaan bekuipt me toch een raar gevoel de gedachten dat je zover onder de grond zit . Je weet maar nooit. Maar het is een interessant verhaal wat wordt verteld hoe de mensen 8.00 uur werkten en alleen 20min middag pauze kregen en veel tijd in het donker werkten voor weinig geld.
Na de mijn zijn we met de oude tram door de stad gegaan ,deze trams worden alleen nog voor de toeristen gebruikten tijdens de rit vertelden ze hoe de stad was ontstaan en ontwikkeld en dat er in de tijd toen de goudmijnen nog open waren meer mensen in de stad woonden dan nu. Alles bij elkaar een hele leuke dag . Terug op de camping nog even een heerlijke verfrissende duik in het zwembad.

Donderdag
Vandaag naar Shepparton .
Dit is maar een rit van 130km en zoals ze zeggen een kort liedje is snel gezongen. Hier gaan we op bezoek bij Nederlanders die hier al 26 jaar wonen. Het is heel gezellig en de middag vliegt om . Dan naar een camping en aansluiten ,maar wanneer we in de caravan komen geeft de thermometer 41graden aan, te heet om te koken en we besluiten dan ook maar om in de stad iets gaan te eten waar ze airco hebben . Terug op de camping airco aan in de caravan en zelf nog maar even buiten blijven zitten totdat de temperatuut is gezakt naar 30 graden dan is het nog wel warm maar het is te doen en zeker na een koude douche . Als we gaan slapen is het nog 26 graden en s’nachts koelt het niet heel veel af.

Vrijdag
Wanneer we opstaan is het al warm en na het ontbijt (buiten) inpakken en vertrekken . De tocht van vandaag gaat door een agrarische gebied .Hier is veel veeteelt en melkvee . Het landschap is verrassend, best wel groene weide en heuvelachtig een mooie streek om door heen te reizen . Ons doel voor vandaag is Wangaratta een stadje in de bergen hier willen we vier nachten blijven want maandag is het Austalia day dit is een nationale feestdag hier te eren van de onafhankelijkheid . Voor veel mensen een lang weekend en de kinderen moeten dinsdag weer naar school , dus nu nog even er tussen uit . Daarom is het moeilijk om nu een camping te vinden voor twee dagen en ergens anders weer twee nachten .Als we zijn geïnstalleerd gaan we het stadje in om een kapper te zoeken want ook hier groeien je haren . Ik denk dat ik voorlopig maar niet op de foto ga want ze zijn wel erg kort geknipt . Maar het is een gerust stellende gedachten dat ze morgen al weer een ietse pietsie langer zijn dan vandaag en over twee maanden zijn ze al weer zo lang dat we weer moeten gaan, dus wat is het probleem????

Zaterdag
Opstaan en de zon schijn al weer binnen.
Mooier kan een dag niet beginnen , een goed ontbijt ,lunch maken en in de koelbox doen en op weg voor een toch door de omgeving . WE willen naar mount Buller dit is in het winter sport gebied waar we al eerder zijn geweest , maar niet aan deze kant van de bergen. Het is een afwisselend landschap met ook veel wijnstokken en de wijnhuizen prijzen zich dan ook veelvuldig aan langs de weg . Maar dit laten wij aan ons voorbij gaan want wijn proeven en auto rijden lijkt ons niet zo’n goed idee. Wanneer we Mount Buller op rijden zien we politie staan die aangeven dat we moeten stoppen , of Ton even wil blazen ,alcohol controle . Niets aan het handje ,wij hadden geen wijn geproefd ,maar de agente vertelde dat er veel automobilisten wel dronken of met een slok op achter het stuur zaten en zeker dit weekend . Boven aan de top gekomen bleek dit echt een wintersport dorp want nu was er echt helemaal niets te beleven ,alleen een groot aantal mountain bikers die zich stuk beten op deze berg . Maar het was zeker de moeite waard voor ons om deze rit te maken want de uitzichten waren prachtig .

Heel veel groetjes van Hanneke en Ton en tot de volgende keer